Grensoverschrijdend gedrag | Column #10
Deze column kun je beluisteren in episode: "That's the way the cookie crumbles" 2017 - In een vliegtuig richting Rhodos:
Veel grenzen ben ik nog niet over geweest. Ja, die naar Duitsland, België en Friesland. En opeens zit ik in een vliegtuig richting Rhodos. Mijn reisgenoten hadden me een beetje geplaagd met mijn eerste vliegreis. Maar nu ik vanuit het raampje het resort kon zien begon ik al wat rustiger te worden.
Een paar momenten later stappen we uit de bus die on naar het hotel had gebracht. Een vriend voorop stormt bij binnenkomst in de hotelkamer direct naar het balkon om een peuk te roken. De andere vriend en ik inspecteren de hotelkamer, wanneer we vanaf het balkon horen: ‘Jongens, kijk een vliegtuig!’
Ik negeer de opmerking. We konden immers vanuit het vliegtuig het resort zien. Niet zo gek dat we dan vanaf het resort vliegtuigen konden zien. De andere vriend reageert ook niet op de opmerking.
‘Kijk jongens een vliegtuig!’, herhaalt de vriend op het balkon. Ik en de andere vriend zeggen nog steeds niks. Kijken elkaar kort aan. Laten ons broek zakken. Zwaaien met onze ventieltjes en roepen: ‘Kijk! Een helikopter!’
2019 - Valkenswaard dicht bij de Belgische grens:
Ik ben op een feestje waar ik het merendeel van de mensen niet ken. Er wordt weinig ‘gemingeld’ op het feestje. Bekenden staan bij bekenden. En ik fladder een beetje van groep naar groep.
Op een gegeven moment ben ik verzeild geraakt in een gesprek met een Brabants hockeymeisje. Ik weet niet hoe we er zo op zijn gekomen, maar ik vertel de helikopter-anekdote. Ze moet een klein beetje gniffelen en vraagt: ‘Wat is dat eigenlijk? Helikopteren?’ - Ik kijk haar aan en legt het uit: ‘Zwaaien met je ventieltje’, zeg ik. ‘Ik kan me daar geen voorstelling bij maken. Kan je het voor doen?’ - Ik moet lachen om het verzoek, maar laat weten dat het me een slecht idee lijkt.
Ze blijft me uitdagen. En zegt dat ik niet durf. Dingen die je niet tegen me moet zeggen. Zeker niet als ik iets te veel alcohol in mijn systeem heb.
Even later staan we in een keuken met ons tweetjes. Ze staat tegenover me en ik heb net voor de vierde keer gevraagd of dit echt is wat ze wil. Ik voel me als James Dean die in een oude Amerikaanse auto recht op een andere wagen afrijdt. Allemaal in de hoop dat de ander last-minute de andere kant op stuurt.
Ze houdt voet bij stuk. En ik dus ook. Ik laat mijn broek zakken. Doe twee rondjes en berg de boel weer op. Tijdens het helikopteren had ze haar hand voor de ogen, maar ze was duidelijk wel door haar vingers aan het kijken.
2022 - Groningen, Prutsproductie-zolderkamer:
Sommige grenzen ben ik overgegaan. En bij sommige grenzen voel ik niet de behoefte er ooit weer overheen te gaan. Dit is er zo eentje. Maar dit is de 20voor12-Babbelbox, en de de 20voor12-Babbelbox vraagt zich af: ‘Welke grens gaat u nooit meer over?’
- Marthijs Veldthuis, jonkje met de pet bij RTV Noord