Snackbar | Column #7

Deze column kun je beluisteren in episode: "Push-ups in je Zoom meeting" Laatst stapte ik mijn lokale snackbar binnen. ‘Bonjour, dames’ had ik vrolijk gestemd tegen de moeder en dochter die de zaak runnen gezegd. Het duurde even voordat er iemand naar de kassa liep om mij te bedienen. Na enkele momenten draaide de dochter zich om en begon op de kassa te tikken. Ik wachtte met het oplepelen van mijn bestelling voordat ze me zou aankijken. Maar ze bleef naar de knopjes op haar kassa turen. Tot ze de stilte doorbrak met: ‘Twee kaassoufflés pinda…’, begint ze. Haar ogen nog steeds op haar kassa gericht. Op dit moment had ik me al geruime tijd voorbereid.

Twee, misschien al wel drie jaar kom ik bij de snackbar tegenover Jumbo de Beren. Niet vaak ofzo, wat is vaak. Laten we zeggen: ik kom er wel eens. Zo nu en dan - Sporadisch.

Ondertussen gaat de snackbarmedewerkster verder ‘... en een patatje pinda met ui…’ - Wat doe je dan? Laat je haar doorratelen. En zeg je dan - aan het eind van de door haar ingevulde bestelling: ‘Nee, vandaag doen we het even helemaal anders, één Cheeseburger…’ - Nee, zo kon ik niet wezen. Maar wat kon ik wel gaan zeggen als het mijn beurt was om te praten?

‘... en wil meneer iets voor het wachten?’ - Ik knikte, ik wilde zuinig zijn op mijn woorden. Des te meer waarde zou het moment krijgen. ‘Een medium aardbei milkshake voor het wachten…’

Het was mijn beurt. Op dit moment had ik al een aantal weken gewacht. Ik schraapte mijn keel: ‘En dat brengt ons dan op tien euro en vijf cent. Dat zou ik graag willen pinnen.’ - De dames moesten lachen en ik? Ik lachte met ze mee.

Maar dit is de 20voor12 Babbelbox en de 20voor12 Babbelbox vraagt zich af: ‘Waar bent u een graag geziene gast?’

- Marthijs Veldthuis, jonkje met de pet bij RTV Noord